ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ: Μιά φωτιά που πρέπει να μεταδοθεί...
Γιώτα Ιωαννίδου, Αντιπρόεδρος ΕΛΜΕ Δ. Αττικής
Μια φωτιά καίει στις πύλες της «Ελληνικής Χαλυβουργίας». Μια φωτιά που ζεσταίνει τις χούφτες των απεργών χαλυβουργών, μα και τις καρδιές των εργαζόμενων, των ανέργων, των δασκάλων, των μαθητών, των φτωχών του 21ουαιώνα.
Όταν ξεκίνησε η απεργία στην «Ελληνική Χαλυβουργία», στον Ασπρόπυργο, κοντά ενάμιση μήνα τώρα, ήταν ένα δυνατό όχι στα σχέδια της εργοδοσίας για εκ περιτροπής εργασία ή 5ωρο με 40% μείωση αποδοχών και στις πρώτες 34 απολύσεις. «Μη μας νομίσετε και για ήρωες» περιέγραφε ένα μέλος της διοίκησης του σωματείου στην πύλη. «Αν ήμασταν τέτοιοι, δεν θα παίρναμε 1200 ευρώ μετά από 23 χρόνια δουλειάς, παίζοντας τη ζωή μας κορώνα – γράμματα κάθε μέρα». «Πέρυσι σκοτώθηκε ένας συνάδελφος και ένας άλλος καταστράφηκε τελείως επειδή τους είχαν να δουλεύουν κάτω από το λιωμένο σίδερο παρότι το σωματείο είχε προειδοποιήσει. Και στο δικαστήριο προχθές μας είπαν ότι έφταιγαν οι εργάτες γιατί δεν έτρεξαν να σωθούν…» «Αλλά, να! Μας έδειξαν πια τον γκρεμό και είπαμε: ε! όχι δεν θα πέσουμε κιόλας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου